استیکینگ اتریوم بهترین محافظ در برابر تورم است
به گزارش واحد ترجمه گذارنیوز، بر اساس پستی که در صفحه ی ردیتِ یک حساب به نام کریپتوکارنسی (CryptoCurrency) منتشر شده، مکانیسمِ اجماعِ اثباتِ سهامِ اتریوم، «یک سیستم مالیات بر سرمایه ی کاهنده» است که در آن بر ثروت ثروتمندان افزوده می‌شود و این امر به ضرر کاربران عادی تمام خواهد شد. در این تاپیک استدلال شده که حداکثر پاداش ۱۲/۱ درصدی برای استیکینگ در اتریوم فقط برای بالاترین سطح استیکرهای در دسترس است و بیشتر کاربران، پاداش‌های کوچک‌تری دریافت می‌کنند و عملاً نمی‌توانند با نرخ‌های تورم فعلی در بسیاری از کشورها هم سطح شوند.
در واقع، این پست نشان می‌دهد که از طریق کارمزد تراکنش‌ها، هولدرهای اتریوم که اصلاً استیک نمی‌کنند و کاربران عادی نیز در نهایت بین ۰/۵ تا ۳/۵ درصد از دارایی‌های خود را در هر سال از دست می‌دهند. این اعداد بدون در نظر گرفتن تورم است، تورمی که در حال حاضر در اقتصادهایی مانند ایالات متحده و اتحادیه اروپا به بالای ۸ درصد می‌رسد.
با این حال، پاسخ‌ها به این تاپیک می‌گویند که اکثر سیستم‌های جایگزین – از جمله اثبات کار (PoW) – منجر به نوعی تمرکز ثروت می‌شوند، در حالی که نویسنده این پست پیش از این در مورد چگونگی متمرکز شدن ۹۹ درصد ارزهای دیجیتال در طول زمان نیز صحبت کرده است. این پاسخ‌ها بازتاب استدلال‌های مطرح‌شده در توییتر رمزارزی هستند. به‌عنوان مثال، ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، بنیان‌گذار اتریوم نیز نکات مشابهی را در اوایل این ماه در مورد اثبات کار در پاسخ به پست‌های یک توسعه‌دهنده بلاکچین به نام یودی وِرتایمِر (Udi Wertheimer) بیان کرد.
اگر در سطح بالایی استیک می‌کنید، می توانید با استیکینگ اتریوم، تورم را شکست دهید
اصول استدلال فوق کاملاً صحیح است، زیرا همه می‌دانیم کسانی که به صورت مستقل استیک نمی‌کنند – و از نوعی استخر یا صرافی رمزارزی برای استیک کردن استفاده می‌کنند – باید کارمزد قابل توجهی را بپردازد.
با داشتن حداقل ۳۲ اتر و اجرای یک نودِ اتریوم، استیکرها می‌توانند پاداش کاملی را از استیک خود دریافت کنند. این بدان معناست که آنها می‌توانند پاداش‌های بلوک اتریوم و کارمزد تراکنش‌ها (بالاتر از نرخ پایه) و همچنین هرگونه سود حاصل از MEV (ارزش قابل استخراج ماینر) را حفظ کنند.
از سوی دیگر، اگر شخصی حداقل ۳۲ اتر را نداشته باشد، باید از یک استخر مانند راکت پول (Rocket Pool) یا لایدو (Lido) یا یک صرافی استفاده کند. یعنی آنها مجبورند کارمزد بپردازند که به عنوان درصدی از پاداش‌های استیکینگ آنها در نظر گرفته می‌شود.
این کارمزد می‌تواند متفاوت باشد، برای مثال، صرافی کِراکِن (Kraken) و کوین‌بِیس (Coinbase) به ترتیب ۱۵ و ۲۵ درصد کمیسیون دریافت می‌کنند. چنین کارمزدی سود کاربر را از استیکینگ کاهش می‌دهد، و احتمال اینکه استیکینگِ غیرفعالِ اترِ آنها باعث بازدهی بیشتر از سطوح تورم فعلی شود، کاهش می‌یابد.
البته هر چقدر هم که این شرایط برای کسی که امیدوار است بتواند به تنهایی کسب سود کند، بد باشد، از طرفی سِناتوس (SenatusSPQR) می‌گوید که وضعیت برای هولدرهای اتریوم که کلاً استیک نمی‌کنند بدتر است و این هم به دلیل کارمزد تراکنش‌ها است. به گفته سناتوس، یک هولدرِ سطحِ متوسطِ اتریوم در سال بین ۰/۱۵ تا ۱/۰۵ اتر کارمزد تراکنش می‌پردازد.
حتی با وجود تورمی شدن اتریوم پس از مِرج (The Merge)، این استدلال حاکی از آن است که هولدرهای سطح متوسط اتریوم بین ۰/۶ تا ۱/۲ درصد از اتریوم خود را در سال از دست می‌دهند.
شایان ذکر است که یک هولدر سطح «متوسط» اتریوم، ۳۰ اتر در دست دارد. چنین رقمی تنها به این دلیل میانگین محسوب می‌شود که تعداد کمی از هولدرهای بسیار بزرگ می‌توانند مقدار میانگین را به سمت مقادیر بالاتر در طیف هولدرها منحرف کنند. در واقع بیشتر هولدرهای اتریوم، اتر بسیار کمتری در دست دارند و کارمزد تراکنش‌ها به طور نامتناسبی بر آنها تأثیر بیشتری می‌گذارد.
برای کسی که مقدار کمی اتر در اختیار دارد، با توجه به کارمزد تراکنش‌های استیکینگ و عدم استیک و سپس کمیسیون‌هایی که به استخرها یا صرافی‌ها پرداخت می‌شود، استیکینگ بسیار گران تمام خواهد شد.
همانطور که سناتوس می‌نویسد، «وقتی شما ۳۲ اتر دارید و می‌توانید نود خود را راه‌اندازی کنید، دو بار پرداخت کارمزد مثلا ۰/۰۵ اتری خیلی هم بد نیست. ولی وقتی ۳ اتر دارید، باید کارمزد ۰/۰۵ اتری را برای شروع استیکینگ پرداخت کنید. سپس می‌بایست کارمزد ۱۰ تا ۱۵ درصدی را بعنوان پاداش استیک خود و ۰/۰۵ اتر هم برای بازگرداندن مجدد سرمایه بپردازید، که نتیجتاً در این شرایط، استیکینگ، آنقدرها هم خوب نیست.
بحث متمرکزسازی در رمزارزها
سناتوس در ادامه پست خود به یک نکته کلی‌تر در مورد استیکینگ اشاره می‌کند، و آن این است که پاداش‌های حاصل از استیک معمولاً توسط کارمزدها و هزینه تراکنش‌هایی که کاربران کوچک‌تر و معمولی پرداخت می‌کنند، تامین می‌گردد.
سناتوس می‌نویسد: «کاری که استیکینگ انجام می‌دهد، توزیع مجدد ارزشی است که از قبل در اتر وجود دارد – یعنی از فقیر به ثروتمند، از کسی که استیک نمی‌کند به استیکر، و از استیکرهای کوچک به استیکرهای بزرگ».
این نکته منعکس‌کننده پست اخیر یودی ورتایمر در ۱۲ سپتامبر (۲۱ شهریور) است که گفته بود این پاداشی که شما دریافت می‌کنید واقعاً پاداش نیست، بلکه جریمه‌ای است که توسط «افرادی که استیک نمی‌کنند» پرداخت می‌شود.
البته، ویتالیک بوترین با استدلال ورتایمر مخالفت است و گفته که چنین چیزی در مورد رمزرازهای اثبات کار مانند بیت کوین صدق می‌کند. به این صورت که در این ارزها «هرکسی که درصد هش کمتری را نسبت به درصد عرضه کوین خود داشته باشد، جریمه می‌شود».
ورتایمر در پست اصلی این تاپیک نیز انتقادات مشابهی را به اثبت کار وارد کرد و در پاسخ به پست اولیه خود نوشت: «به هیچ وجه نمی‌خواهم بگویم که اثبات کار بهتر است». او در جولای ۲۰۲۱ (تیر ۱۴۰۰)، در یک پست وبلاگی گفته بود که اقتصاد کلان ماینینگ به سمت متمرکزسازی می‌رود و به بازیگران بزرگتر، قدرت و نفوذ بیش از حدی می‌دهد.
او نوشته بود: «یک ماینر بزرگتر موقعیت مذاکره قوی‌تری برای اَسیک‌ها (ASICs) و قراردادهای انرژی دارد. آنها به سرمایه ارزان‌تری دسترسی دارند. آنها می‌توانند از اَسیک‌های خود به طور کارآمدتری نگهداری کنند.»
به عبارت دیگر، صرف نظر از اینکه بازار بیشتر به سمت اثبات سهام منحرف شود یا اثبات کار، مشکل تمرکز در رمزارزها مشکلی نیست که به این زودی برطرف شود. اگرچه سناتوس در مورد اثبات سهام، کاهش کارمزد تراکنش‌ها، پاداش استیکینگ و حداقل مقدار مورد نیاز برای استیک را، به عنوان راه‌هایی برای مقابله با این مشکل پیشنهاد می‌کند.
گزارشی از نانسِن (Nansen) اخیراً مشخص کرده که ۶۴ درصد از کل اتر استیک شده فقط توسط پنج نهاد لایدو (Lido)، کوین‌بیس (Coinbase)، کراکن (Kraken)، بایننس (Binance) و استیکِد دات یو‌اس (Staked.us) کنترل می‌شود. نکات سناتوس مطمئناً به کاهش تمرکزی که در این استخرها و سرویس‌های استیکینگ شاهد هستیم کمک می‌کند.
مترجم: امیر ملک پور
منبع: cryptonews
