سینمای هند؛ فروشنده رویا به آدم‌های فقیر

به گزارش گذارنیوز، «بهروز چاهِل» در توضیح ماهیت صنف تهیه‌کنندگان سینمای بالیوود بیان کرد: وقتی یک تولید سینمایی دارید هم از لحاظ مکان‌های تولید و هم مجوزهایی که صادر می‌شود نیاز به یک صنف دارید؛ در فرایند تولید یک فیلم هر نیازی که وجود داشته باشد از سوی این سندیکا و صنف حمایت صورت می‌گیرد و اگر خدایی ناکرده مشکلی بین تیمی که کار می‌کنند پیش بیاید این صنف مانند حکم ورود می‌کند.

بازیگر سینما و تلویزیون ادامه داد: من با هر دو طرف (ایران و هند) کار می‌کنم و در اکثر کارهایی که بین ایران و هندوستان انجام شده است حضور داشته‌ام و از اولین کارها که آقای سلحشور قصد انجام داشت و از هند مجوز گرفت تا فیلم سلام بمبئی و هماهنگی بین بالیوود و ایران و حتی بازیگران را انجام داده‌ام.

سینمای هند متمرکز بر گیشه است

این هنرپیشه هندی- ایرانی در پاسخ به این پرسش که چرا تولیدات سینمای هند را در رویدادهای بزرگی چون – جشنواره ونیز که به تازگی برگزار شد – نمی‌بینیم، اظهار داشت: سه سال شیوع ویروس کرونا تأثیر بزرگی در سینمای هند داشته است.

وی افزود: هند مملکتی است که زبان‌های متعددی در آن رایج است. شمال هند (سینمای پنجاب) مرکز هند (بالیوود) و جنوب هند جغرافیای فیلم‌سازی در این کشور است که روی‌هم این سه جغرافیا روزی ۶ فیلم تولید می‌کنند.

چیزی حدود ۹۰۰ شبکه ماهواره‌ای در هند داریم و ۴۶ پلتفرم خانگی (OTT) و بیش از ۱۰ هزار سالن سینما. این اعداد به‌خودی‌خود نشان می‌دهند که سینما چگونه به‌عنوان یک صنعت در هند مشغول به کار است و آورده مالی بسیار بالایی دارد.

بازیگر فیلم سینمایی سلام بمبئی (قربان محمدپور ۱۳۹۴) تاکید کرد: این که امسال در ونیز فیلمی نداشته‌ایم را می‌توان این‌گونه توضیح داد که این سینما بیشتر روی گیشه متمرکز است و اگرچه رفته‌رفته بیشتر به سمت فیلم‌های هنری (آرت) آمده است؛ اما گیشه خودش را مهم‌تر فرض کرده و قطعاً کرونا هم در این روند بی‌تأثیر نبوده است.

وی گفت: سینمای هند تولیدات هنری را شروع کرده‌ و تصور می‌کنم در آینده خیلی نزدیک بتوانند به هدفی که قبلاً دنبال می‌کرده‌اند، برسند.

تولید در سینمای هند هزینه بسیار زیادی دارد

هنرپیشه فیلم سینمایی زبان مادری (قربان محمدپور ۱۳۹۰) در پاسخ به این پرسش که فیلم سینمایی «میلیونر زاغه‌نشین» یک نقطه عطف در سینمای هند بود؛ فیلمی که جدا از فانتزی‌های مرسوم سینمای هند تصویری واقع‌گرایانه از زندگی در این کشور را به تصویر می‌کشید و با اقبال جهانی هم مواجه شد؛ به نظر می‌رسد سینمای هند پس از تغیر موضع دوباره به سمت جنسی از سینمای غیرواقع‌گرایانه برگشته است.

سینمایی که انگار خودش مخاطب خودش است، بیان کرد: مردم هند فضای فانتزی را بسیار می‌پسندند و چون این را می‌پسندند تولید چنین آثاری می‌تواند گیشه داغی را رقم بزند؛ اگر فیلمی در هند با آن تعداد سالن سینمایی که پیش‌تر به آن اشاره کردم موفق شود، تصور کنید که چه فروش بزرگی را تجربه می‌کند.

وی ادامه داد: البته سینمای هند حتی با همین فضای فانتزی هم مشتریان خودش را در کشورهای دیگر و کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس دارد و اخیراً در کشورهای اروپایی و آلمان هم مشتریانی را جذب کرده است. حتی در منطقه هم پاکستان، افغانستان و ایران کشورهای دوستی هستند که این سینما مشتریانی در آن‌ها دارد.

چاهل اظهار داشت: تهیه‌کننده و کارگردان میلیونر زاغه‌نشین یک انگلیسی بود و اتفاقی که افتاد این بود که بعد از ساخت این فیلم احساس شد که آرت فیلم‌ها می‌توانند موفق باشند به همین دلیل امیرخان این راه را دنبال کرد و ایشان و دنبال‌کنندگانشان فیلم‌هایی واقع‌گرایانه‌ای را ساختند.

دوستان دیگری هم بودند که فیلم‌هایی چون صورتی (pink) را تولید کردند که در مورد مشکلات مختلف جامعه هند صحبت کردند و آثاری موفق هم بودند؛ یعنی آثاری نبودند که فروش نروند و این امتحانی بود در این راستا که سینمای هند و فیلم‌های هندی با مضامینی این‌چنینی هم می‌توانند موفق باشند.

این تهیه کننده سینما اضافه کرد: نباید فراموش کرد که تولید در سینمای هند هزینه بسیار زیادی دارد؛ لوکیشن‌های موسیقی که در کشورهای مختلف گرفته می‌شود و فیلم‌برداری آن چیزی حدود ۳ ماه طول می‌کشد و بیگ پروداکشن است که باید هزینه خودش را برگرداند.

وی افزود: براین‌اساس موافق این عقب گشت نیستم. فیلم‌های اخیر را نباید با دهه ۶۰ مقایسه کرد. در بیست سال گذشته فیلم‌های تولید شده محتوای پخته‌ای نداشته و انتظار امروز را برآورده نمی‌کرده است؛ اما امروز سینمای هند رفته‌رفته بهتر شده است.

ضعف فیلمنامه همواره در سینمای هند وجود داشته است

هنرپیشه فیلم سینمایی دعوت (ابراهیم حاتمی‌کیا ۱۳۸۷) اظهار داشت: ضعف فیلمنامه همواره در سینمای هند وجود داشته است و این ضعف آهسته‌آهسته بهبودیافته چنان که شاهد هستیم که فیلم‌نامه‌های خوبی نوشته می‌شود و بیرون می‌آید.

چاهل ادامه داد: هند ویترین خوبی دارد و هرآنچه می‌سازد مخاطب خاص خودش را دارد. همه آدم‌ها در هند یک گوشی در دستشان است و دائماً در حال تماشای فیلم هستند و حتی زمانی که سوار قطار و وسایل نقلیه عمومی هستند هم در حال تماشای فیلم‌اند.

برعکس جاهای دیگر که مردم در فضاهای عمومی کتاب می‌خوانند این مردم فیلم می‌بینند و این علاقه بسیار آنان را به فیلم نشان می‌دهد. به همین دلیل فیلم‌های هندی حتی اگر از دید خارج از هند ضعف داشته باشد مشتری خودشان را در داخل هند خواهد داشت و با تعداد جمعیتی که هند دارد و علاقمندانی که در هند هست و این سینما را دوست دارند، تولیدات این سینما از سوی جمعیت بسیار زیادی دیده می‌شود.

وی تاکید کرد: سینمای ایران سینمای بسیار موفقی است و در دو دهه گذشته در جشنواره‌های بسیار معتبری کاندیدای جوایز معتبر شده است براین‌اساس اگر تولیدات مشترک ایران و هند افزایش یابد، خروجی آن می‌تواند موفقیت بالقوه بسیاری را برانگیزد. چون هند از نظر کمیت تولید فیلم از آمریکا هم بالاتر است و این کمک می‌کند که فیلم‌های مشترک امکان دیده‌شدن بیشتری داشته باشند.

امروز زدوخوردها در سینمای هند منطقی‌تر شده است

هنرپیشه سریال تلویزیونی آشپزباشی (محمدرضا هنرمند ۱۳۸۸) در پاسخ به این پرسش که سینمای هند در همه ژانرها بسیار فانتزی است و انگار فاصله زیادی با واقعیت دارد؛ (مثلاً زدوخوردهایی که بعضاً در این فیلم‌ها می‌بینیم نه‌تنها واقعی که بعضاً خنده‌دار هستند) چنین فضایی چگونه در بین مردم هندوستان مقبول است، تصریح کرد: البته امروز این زد و خوردها منطقی‌تر شده است.

تهیه‌کننده اولین کنسرت بالیوود در ایران ادامه داد: جمعیت هند بسیار زیاد است و براین‌اساس همه نمی‌توانند در یک سطح و رده اقتصادی باشند. به همین دلیل سینمای هند به آدم‌هایی که در رده‌های اقتصادی ضعیف قرار دارند رؤیا می‌فروشد و این خرید و تماشای رؤیا می‌تواند برای بسیاری انگیزه حرکت و پیشرفت باشد.

چاهل گفت: در نتیجه من این فضاهای غیرواقعی ترسیم شده در فیلم‌ها را نه ضعف که رؤیا فروشی می‌دانم. اصل سینما هم چیز ورای این نیست. این که به آدم‌ها رؤیا می‌فروشد و برای ساعاتی فرد را از دنیا واقعی جدا می‌کند و به‌جای دیگری می‌برد.

هنرپیشه سریال تلویزیونی گمشده (راما قویدل ۱۳۸۹) در پاسخ به این پرسش آن‌گونه که در سینمای هند تصویر می‌شود افراد به‌راحتی می‌توانند طبقه اجتماعی خود را عوض کنند؛ اما حقیقت جامعه هند و کاست‌هایی که از قدیم وجود داشته بسیار قدرتمند هستند.

این سینما تا چه حد بازتاب حقایق است، بیان کرد:امروز نمونه‌های بسیار زیادی دیده‌ام را که از محروم‌ترین مناطق هند به شهرها آمده‌اند و شاید ابتدا بسیاری چیزها برایشان رؤیا بوده است؛ اما پس از آن به رؤیاهایشان رسیده‌اند و زندگی خانواده‌شان را تغییر داده‌اند.

وی افزود: حتی همین بازیگران مطرح امروز هند که جزو درجه‌یک‌های سینمای بالیوود هستند چنین پیشینه‌ای دارند؛ قبلاً سینمای هند دست عده‌ای خاص بود؛ اما امروز دست مسلمانان است: شاهرخ خان، امیرخان و سلمان خان. شاهرخ خان یکی از همین افرادی است که از یک طبقه محروم و پایین آمده است و امروز یکی از موفق‌ترین و ثروتمندترین آدم‌های هند است.

بهروز چاهل بازیگر سینما و تلویزیون (اهل پنجاب هندوستان) هنرپیشه ایی هندی-ایرانی است. چاهل بازیگر، تهیه‌کننده و عضو صنف تهیه‌کنندگان سینمای بالیوود است. شاید یکی از مهم ترین بخش های بیوگرافی بهروز چاهل بازی در فیلم زبان مادری بوده است. او تا کنون در فیلم های سلام بمبئی، زبان مادری و دعوت و سریال های مثل من، مثل تو، خاطرات مرد ناتمام، گمشده، آشپز باشی و پاییزان بازی کرده است.

چاهل همچنین در تله فیلم های ماه شب چهلم،جنگ جوان و شانس کور حضور داشته است. از افتخارات این هنرمند می توان به کسب لوح تقدیر برای نقش آفرینی در فیلم سینمایی زبان مادری و تقدیر برای نقش آفرینی در فیلم سینمایی سلام بمبئی اشاره نمود.

منبع: ایرنا