تاثیر بازگشت نفت ایران به بازار های جهانی

به گزارش واحد ترجمه گذار‌نیوز، احیای توافق هسته ای ایران و بازگشت نفت ایران به چرخه بازار می تواند به طور چشمگیری قیمت نفت را تغییر دهد – اگر این اتفاق بیفتد-بازگشت توافق هسته ای ایران می تواند قریب الوقوع باشد – و همراه با آن، مقدار زیادی نفت به بازارهای بین المللی نفت خام وارد کند.
پیش از از سر گیری تحریم‌های آمریکا علیه ایران پس از خروج دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا در سال 2018، ایران سومین تولیدکننده بزرگ اوپک پس از عربستان سعودی و عراق بود.
در سال 2017، پس از ایالات متحده، عربستان سعودی و روسیه، چهارمین تولیدکننده بزرگ نفت در جهان بود.
تاماس وارگا، تحلیلگر شرکت PVM Oil Associates در لندن، روز سه‌شنبه به سی‌ان‌بی‌سی گفت: اوپک به راحتی می‌تواند 30.5 میلیون بشکه در روز تولید کند، اگر ایران به چرخه اوپک بازگردد.
وارگا گفت: بر اساس این سناریو، مدل من نشان می‌دهد که برنت در نیمه دوم سال 2023 به 65 دلار در هر بشکه کاهش می‌یابد.
این کاهش شدید نسبت به قیمت فعلی نفت خام برنت است که صبح روز سه شنبه در نیویورک با قیمتی بیش از 101 دلار در هر بشکه معامله می شد.
هفته گذشته، شاهزاده عبدالعزیز بن سلمان، وزیر انرژی عربستان سعودی هشدار داد که اوپک ممکن است مجبور به کاهش تولید نفت شود. او هفته گذشته در مصاحبه ای با بلومبرگ گفت، استدلال وزیر این بود که بازارهای فیزیکی و کاغذی “قطع” هستند و بازارهای دوم از “نقدینگی بسیار ناچیز، نوسانات شدید” رنج می برند. اما به گفته تحلیلگران، ظهور مجدد بالقوه ایران در بازار نیز احتمالاً نگران کننده است.
وارگا در گزارشی سه شنبه نوشت: اوپک پلاس ممکن است برای بازگشت نهایی ایران آماده شود. در صورت احیای توافق هسته ای، 1 تا 2 میلیون بشکه در روز نفت اضافی ممکن است در مدت زمان نسبتاً کوتاهی وارد بازار شود.
و هلیما کرافت، تحلیلگر باسابقه اوپک، رئیس استراتژی جهانی کالا در RBC Capital Markets، هفته گذشته به فایننشال تایمز گفت: «منصفانه است که بگوییم عربستان سعودی و دیگر بازیگران منطقه در اوایل امسال به طور منطقی مطمئن بودند که توافق با ایران محقق نمی‌شود اما در آینده نزدیک اتفاق خواهد افتاد… اکنون که مذاکرات احیا شده است، فکر می‌کنم که آنها هم بر بازار نفت و هم بر پیامدهای امنیتی گسترده‌تر این توافق متمرکز خواهند بود که به طور بالقوه از خط پایان فراتر می‌روند.»
اما آیا توافق اتفاق می افتد؟
مذاکره‌کنندگان ایرانی در اواسط اوت نسبت به چشم‌انداز توافق ابراز خوش‌بینی کردند و یکی از مشاوران گفت: «ما از قبل به حصول توافق نزدیک‌تر هستیم» و «حل و فصل مسائل باقی‌مانده چندان دشوار نیست».
اما تا اینجای کار، به نظر می‌رسد چند نکته مهم باقی مانده، که حل آنها نسبتاً دشوار است. موضوع اصلی اختلاف میان اردوگاه‌های ایران و غرب و تحقیقات در حال انجام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی – ناظر هسته‌ای سازمان ملل – در مورد آثار غیرقابل توضیح اورانیوم کشف‌شده در تاسیسات ایران در اوایل دهه 2000 است. تهران خواهان بسته شدن تحقیقات، قبل از هرگونه توافق است. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دولت‌های آمریکا و اروپا تاکنون از این امر خودداری کرده‌اند.
توافق هسته ای که به طور رسمی برنامه جامع اقدام مشترک نامیده می شود و در دولت اوباما به همراه فرانسه، بریتانیا، آلمان، روسیه و چین امضا شد، تحریم های اقتصادی ایران را در ازای محدودیت هایی بر برنامه هسته ای این کشور لغو کرد.
با این حال، از زمان خروج آمریکا از این توافق در اواسط سال 2018، تحریم‌ها اقتصاد 84 میلیون نفری ایران را درهم شکسته است و تهران به تدریج فعالیت‌های هسته‌ای خود را در نقض توافق افزایش داده و اورانیوم را با بالاترین سطح، غنی‌سازی کرده است. آژانس بین المللی انرژی اتمی هشدار می دهد که «تنها کشورهای سازنده بمب» این سطح از فعالیت را به نمایش می گذارند.
با توجه به اینکه تحریم‌های روسیه به دلیل تهاجم روسیه به اوکراین، عرضه نفت و گاز اروپا را کاهش داده و قیمت‌ها را افزایش می‌دهد، احیای توافق و به دست آوردن نفت و گاز ایران ضروری به نظر می رسد.
تحلیلگران می گویند با وجود اینکه نفتایران به طور کامل از دست دادن بشکه های روسیه را جبران نمی کند، اما به کاهش فشار عرضه کمک می کند.
توافق با ایران، نشان دهنده 1.1 و 1.2 میلیون بشکه در روز در تولید و صادرات نفت خام خواهد بود. این اتفاق در هشت ماه آینده خواهد افتاد.تحلیلگران در سطح جهانی معتقدند تفاوت مادی در ترازها خواهیم داشت.
این در حالی است که دستیابی به توافق صورت بپذیرد و ما شاهد یک توافق باشیم با در نظر گرفتن سیاست های داخلی ایالات متحده و همینطور محبوب نبودن این مسئله در ایران.
باب مک نالی، رئیس گروه انرژی راپیدان، خوشبین تر است و می گوید ما فکر می کنیم که یک معامله محتمل است و همیشه نزدیک بوده و بسیار نزدیک‌تر می‌شود.
ایران حدود 150 تا 200 میلیون بشکه نفت خام و میعانات گازی شناور روی آب دارد. به محض اینکه توافق انجام شود، شما به زودی نفت ذخیره شده را دریافت خواهید کرد.
این به معنای افزایش قابل توجه سطح تولید فعلی یعنی حدود 30 میلیون بشکه در روز است، مگر اینکه اعضای اوپک به میزان قابل توجهی تولید نفت خود را کاهش دهند.
مک نالی گفت: «این چیزی است که اوپک و اوپک پلاس باید آن را فاکتور بگیرند و در مورد سیاست عرضه نفت فکر کنند».
با توجه به اظهارات اخیر وزیر انرژی عربستان، به نظر می رسد که این گروه مطمئناً در مورد آن فکر می کند. اما هر چه مذاکرات توافق ایران طولانی‌تر بر سر نقاط مناقشه باقی بماند، اوپک باید برای مدت طولانی‌تری آماده شود،با فرض اینکه اصلاً توافق حاصل شود.
به نقل از خبرگزاری رویترز