آموزش ساخت توکن «NFT»

به گزارش واحد ترجمه گذارنیوز، توکن NFT معمولاً به یک دارایی رمزنگاری‌شده در بلاکچین اشاره دارد که نمایانگر یک آیتم دیجیتالی منحصر به فرد مانند یک قطعه هنری، یک عکس، یک آیتم از یک بازی ویدئویی یا یک توئیت است که سایر دارایی‌ها نمی‌توانند جایگزین آن شوند، زیرا این توکن دارای یک سری خصوصیات ویژه است. هر NFT منحصر به فرد و از نظر کمیت محدود است و قابل تعویض (Fungible) نیست و می‌تواند به عنوان سند اصالت و مالکیت یک اثر عمل کند.

 

NFT ها به کمک فراداده‌ها (Metadata) و شناسه‌های منحصر به فرد مانند بارکد از یکدیگر متمایز می‌شوند. اطلاعاتی که این دارایی (NFT) را شکل می‌دهد به عنوان فراداده شناخته می‌شود. فراداده‌ها کاربران را قادر می‌سازد تا آیتم‌های مختلف را بر اساس فراداده‌های آن‌ها خرید و فروش کنند.

هدف NFTها شبیه‌سازی خصوصیات قابل لمس دنیای واقعی مانند منحصر به فرد بودن، کمیابی و اثبات مالکیت است. از سوی دیگر، کالاهای تعویض‌پذیر Fungible)) را می‌توان با یکدیگر تعویض کرد زیرا «ارزش» آن‌ها (و نه خصوصیات منحصر به فرد) ویژگی بارز آن‌هاست.

گفتنی است، اولین NFT ها به صورت آزمایشی روی بلاکچین بیت‌کوین در سال 2012 ساخته شدند. اولین توکن NFT در سال 2014 به عنوان نمونه برای کنفرانس هفت در هفت Seven on Seven)) در موزه نیویورک ایجاد شد.

هم‌زمان که کلکسیون‌های دیجیتال و NFT های هنری به جلب توجه کاربران ادامه می‌دهند، کاربردهای بالقوه آنها نیز در حال افزایش است. کاربردهای NFT از کاربردهای عمومی مانند اثر هنری دیجیتال و گیم گرفته تا مد، موسیقی، آکادمی، توکنیزه سازی اشیاء، پتنت ها، فروش عضویت و برنامه وفاداری مشتری متنوع است. همچنین فضایی برای ترکیب مزایای فناوری NFT با سیستم مالی غیرمتمرکز (دیفای) وجود دارد. به عنوان مثال، امکان قرض گرفتن و وام دادن توکن‌های NFT وجود دارد و می‌توان از آنها به عنوان وثیقه برای ضمانت وام استفاده کرد.

هر کسی که علاقه‌مند به فروش و به اشتراک گذاری آثار دیجیتالی خود مانند محتوا، اثر هنری، موزیک و عکس است، می‌تواند برای آن NFT تولید کند. در این مقاله یک دستور العمل کامل برای ساخت توکن NFT شرح داده شده است.

ساخت NFT یک فرآیند کاملاً ساده است. به عنوان مثال، کاربران می‌توانند محتوای خود را انتخاب کنند و یک کیف پول ارز دیجیتال تهیه کنند. آنها می‌توانند یک بازار NFT مناسب را انتخاب کنند و دستورالعمل‌های آن را دنبال کنند. پس از ساخته شدن NFT، این توکن آماده ارسال به دوستان یا فروش به کلکسیونرها است.

در این بخش آنچه باید در مورد فرآیند ساخت NFT بدانید توضیح داده شده است.

درک NFT ها

یکی از کلکسیونرهای NFT 69.3 میلیون دلار پول برای خرید یک اثر هنری دیجیتال با عنوان “Everydays: The First 5000 Days” اثر مایک وینکلمن Mike Winkelmann) )، که با لقب بیپل Beeple)) نیز شناخته می‌شود، پرداخت کرد و این NFT را به گران‌ترین توکن در تاریخ هنر کریپتو تبدیل کرد. کلکسیون کریپتو پانکس (CryptoPunks) شامل 10000 عکس پیکسلی از کاراکترهایی به نام پانک با یک سری ویژگی‌های منحصر به فرد است که در سال 2015 روی بلاکچین اتریوم ساخته شد و به قیمت هزاران دلار به فروش رسید.

حال این سؤال پیش می‌آید: ارزش این آثار دیجیتال در چیست و چرا کلکسیونرها برای آنها این همه پول خرج می‌کنند؟

کلکسیون “Everyday” بیپل، عکسی متشکل از 5000 نقاشی که هر کدام به یک روز از سیزده و نیم سال گذشته ارجاع دارد، یک اثر پر زحمت و دشوار بود. اما با این حال، بسیاری از کلکسیون‌های NFT، که فوق‌العاده موفق هم هستند، به کار پیچیده‌ای نیاز ندارند.

بنابراین، هر کسی که می‌خواهد به یک هنرمند NFT تبدیل شود، تا حدودی لازم است که هدفی در ذهن خود داشته باشد و سطح خلاقیت بالایی داشته باشد. حتی برای افرادی که به اندازه لئوناردو داوینچی مهارت ندارند اما ایده‌های زیادی دارند، ایجاد یک NFT بدون شک ارزش امتحان کردن را دارد. علاوه بر این، برای هنرمندان حرفه‌ای که به احتمال زیاد چندین اثر هنری مشابه بیپل دارند و در فضای دیجیتال غیر فعال هستند و فقط در انتظار فروش آثار خود به شکل NFT هستند، این می‌تواند نقطه شروع خوبی باشد.

قطعا آثار ابتکاری و جذاب یک فرد ناشناس به اندازه آثار افراد مشهور مانند 10 نقاشی دیجیتال خواننده کانادایی گریمز (Grimes) که حدود 6 میلیون دلار فروخته شد، نسخه‌های NFT آلبوم گروه کینگز او لئون ((Kings of Leon که 2 میلیون دلار درآمد داشت و یا اولین توئیت جک دورسی مدیر عامل توییتر که به قیمت بیش از 3 میلیون دلار فروخته شد، ترند نخواهد شد.

روی هم رفته، فناوری NFT یک گزینه‌ایدئال برای حفظ کمیابی و اثبات مالکیت دارایی‌های دیجیتال و فیزیکی است. NFT برای تولید کنندگان آثار دیجیتال راه‌های خوبی برای کسب درآمد از کارشان فراهم می‌کند و سطحی از انعطاف‌پذیری را ارائه می‌دهد که اغلب در مدل‌های سنتی وجود ندارد. ضمیمه کردن محتوای دیجیتال به بلاکچین در قالب یک توکن NFT، راهی مطمئن و قابل تائید اعتبار برای فروش آنلاین محتوا است. علاوه بر این، ساختن NFT به هنرمندان دسترسی نامحدود به یک شبکه جهانی از کلکسیونرها و افراد همفکر را ارائه می‌دهد.

خوشبختانه، فرآیند ساخت NFT نه پرهزینه، نه پیچیده و نه فنی است. بدون نیاز به نوشتن کد و تنها با طی کردن چند مرحله ساده، هر کسی می‌تواند یک NFT تولید کند.

فرمت و محتوای خود را انتخاب کنید

در ابتدا، سازنده ان‌اف‌تی باید فرمت NFT خود را انتخاب کنند. آنها می‌توانند از هر فایلی یک NFT تولید کنند. این فایل می‌تواند یک نقاشی دیجیتال، یک عکس، یک متن، یک فایل صوتی یا یک ویدیو از یک اتفاق مهم باشد. محصولات خلاقانه دیگری مانند کلکسیون‌های کریپتو، آیتم‌های مجازی بازی‌های ویدیویی مانند آواتارها، اسلحه‌ها و ارزها و همچنین زمین‌های مجازی متاورس‌ها می‌توانند در قالب NFT نمایش داده شوند.

البته در اینجا فضا برای ایده‌ پردازی‌های مختلف نیز وجود دارد، چراکه این روزها هر چیزی دیجیتالی می‌تواند یک NFT باشد. به عنوان مثال، کد سورس source code)) شبکه جهانی وب که توسط مخترع آن، سر تیم برنرز لی (Sir Tim Berners-Lee)، در قالب NFT به قیمت 5.4 میلیون دلار فروخته شد، یک «اثر هنری» از داده‌های ژنتیکی پروفسور جورج چرچ George Church)) یا داده‌های اولین فردی که DNA خود را توالی یابی کرد. علاوه بر این، هنوز جا برای دارایی‌های غیردیجیتال توکنیزه‌‌شده در دنیای واقعی، از املاک و الماس گرفته تا کفش‌های کتانی، که همگی در قالب NFT به فروش می‌رسند، وجود دارد.

همچنین سازندگان در خصوص فرمت NFT، آزادی انتخاب کامل دارند. این به موضوع آثار هنری آن‌ها و همچنین تخیل آنها بستگی دارد.

به خاطر داشته باشید که پس از اینکه سازنده NFT تصمیم گرفت که چه محتوایی را در چه فرمتی به شکل NFT تولید کند، باید آن را به یک نوع فایل مناسب تبدیل کند، مخصوصاً اگر دیجیتالی نباشد. اکثر آیتم‌ها معمولاً به صورت فایل‌های PNG یا گیف (GIF) ذخیره می‌شوند. متون معمولاً در فرمت PDF در دسترس هستند و موزیک‌ها نیز معمولا به صورت MP3 و یا ویدئو MP4 ذخیره می‌شود.

 

نحوه تولید و ضرب NFT

ارزش NFT ها با منحصر به فرد بودن آنها تعریف می‌شود. مواقعی پیش می‌آید که کاربر ممکن است بخواهد چندین نسخه از آثار خود تولید کند. به عنوان مثال، هنگام ساخت یک کلکسیون، ممکن است بخواهید نسخه‌های مختلفی از آن را ارائه کنید که برخی از آنها منحصر به فردتر از بقیه هستند. در این مورد، باید تصمیم بگیرید که می‌خواهید چند نسخه کپی از یک NFT خاص را ضرب کنید، زیرا این تعداد ثابت خواهد بود و NFT‌های شما پس از ساخته شدن دیگر قابل تغییر نخواهند بود.

فرآیند تولید یک توکن NFT، ضرب یا مینت (Mint) نامیده می‌شود. این اصطلاح به فرآیند تبدیل یک آیتم دیجیتال به یک دارایی در بلاکچین اشاره دارد. مشابه فرآیند تولید سکه‌های فلزی و به گردش در آوردن آنها، NFT ها نیز پس از ساخته شدن ضرب می‌شوند. پس از این فرآیند، آیتم دیجیتالی غیر قابل دستکاری، و امن خواهند شد. از آنجایی که NFT به عنوان یک توکن تعویض ناپذیر nonfungible)) ساخته می‌شود، می‌توان آن را خریداری و معامله کرد و همچنین فروش مجدد آن در آینده به صورت دیجیتالی قابل ردیابی خواهد بود.

برخی از پلتفرم‌های NFT این امکان را فراهم می‌کنند که هر زمان که مالک NFT تغییر کرد، یک کمیسیون به سازنده اصلی آن پرداخت شود. سازندگان هنگام ضرب کردن یک توکن، می‌توانند یک بند حق امتیاز (royalty clause) تعریف کنند تا از فروش‌های بعدی اثر دیجیتالی خود درآمد منفعلانه به دست بیاورند. اگر اثر آنها معروف شود و ارزش آن افزایش یابد، می‌توانند از آن سود خوبی کسب کنند.

 

مراحل ساخت NFT

فرآیند ضرب توکن NFT زمانی شروع می‌شود که شما NFT خود را امضا کرده و کارمزد گس gas fee)) را پرداخت کرده‌اید. پس از تائید اعتبار تراکنش، می‌توانید NFT جدید خود را در پروفایل خود در پلتفرم مورد نظر مشاهده کنید.

 

انتخاب بازار NFT

پس از آماده شدن آیتم دیجیتال برای تولید NFT آن، زمان آن است که یک بازار NFT برای فروش آن انتخاب کنید.

انتخاب پلتفرم بخش مهمی از فرآیند تولید NFT محسوب می‌شود و یک انتخاب درست به عوامل مختلفی از جمله انواع خاص بلاک‌چین‌، استانداردها و فرمت‌های پشتیبانی‌شده، دسترس‌پذیری و قیمت ضرب NFT بستگی دارد.

اولین استاندارد برای تولید توکن‌های NFT در بلاکچین اتریوم ERC-721 بود. برخلاف استاندارد ERC-721 که در آن شناسه منحصربه‌فرد unique identifier)) نمایانگر تنها یک دارایی است، شناسه منحصر به ‌فردِ استاندارد ERC-1155 نمایانگر یک کلاس کامل از دارایی‌هایی NFT است که کاربر می‌تواند هر تعدادی از آن را به افراد دیگر منتقل کند. عناصر استاندارد ERC-998 الگوهایی هستند که NFTها بر مبنای آنها می‌توانند تعویض‌پذیر یا تعویض ناپذیر باشند.

اتریوم انحصار NFT ها را در اختیار ندارد. با این حال، اکثر پلتفرم‌های NFT روی اتریوم بنا شده‌اند. دیگر بازارهای غیر اتریومی متعلق به بلاکچین‌هایی مانند کاسماس (ATOM)، پولکادات (DOT) یا زنجیره هوشمند بایننس (BNB) هستند.

هر یک از بازارهای NFT اندکی متفاوت از بقیه عمل می‌کنند و دستورالعمل‌ها و همچنین مزایا و معایب خاص خود را دارند. به عنوان مثال، برخی از NFTها گزینشی (curated) هستند (سازندگان و آثار آن‌ها توسط پلتفرم گزینش و تائید اعتبار می‌شوند) در حالی که برخی دیگر مبتنی بر سلف سرویس (Self Service Based) هستند. ساخت NFT در برخی از پلتفرم‌ها ارزان‌تر از سایر پلتفرم‌ها است، برخی از بازارها نیز از برخی فرمت‌های خاص پشتیبانی نمی‌کنند. برخی از پلتفرم‌ها کاربرپسند هستند، در حالی که برخی دیگر دارای یک رابط کاربری پیچیده (UI) هستند که می‌تواند برای کاربران جدید گیج کننده باشد.

در حال حاضر، بازارهای NFT زیادی در فضای کریپتو وجود دارد. پلتفرم‌های غیر گزینشی Non-curated)) به‌عنوان یک جایگزین مناسب برای پلتفرم‌های گزینشی ظاهر شده‌اند، زیرا دسترسی رایگان را برای همه افراد فراهم می‌کنند. کاربران برای آپلود NFT روی آنها، فقط باید ثبت نام کنند و کارمزد ضرب NFTرا بپردازند.

یکی از پلتفرم‌های غیر گزینشی اُپِن سی ((OpenSea است که به کاربران اجازه می‌دهد NFT‌ ضرب و معامله کنند، داده‌های مربوط به آنها را مشاهده کنند و آمار آن را رصد کنند. OpenSea که در سال 2017 راه‌اندازی شد، تقریباً دارای تمام کلکسیون‌های آثار هنری کریپتو و همچنین بسیاری از آیتم‌های بازی‌های معروف بلاکچینی است. این پلتفرم دارای یک رابط کاربری نسبتاً کاربرپسند است که به کاربران امکان می‌دهد به سرعت و به صورت رایگان یک توکن NFT تولید کنند.

یکی دیگر از بازارهای بزرگ رِریبل ((Rarible است، یک پلتفرم سلف سرویس که اتفاقاً با بازار اپن سی در ارتباط است. فرآیند ساخت NFT در Rarible بسیار شبیه به OpenSea است، اما عملکرد آن کمی متفاوت است. به عنوان مثال، تعداد فرمت‌ها محدود است و اندازه آثار هنری کوچک‌تر است. با این وجود، Rarible حجم ترافیک بسیار خوبی دارد و به کاربران اجازه می‌دهد تا توکن‌ها را قبل از فروش ضرب کنند، در حالی که OpenSea فرآیند ضرب توکن را هنگام فروش آن انجام می‌دهد.

برخلاف پلت‌فرم‌های سلف‌سرویس، پلتفرم‌های گزینشی در مورد سازندگان سخت‌گیرانه عمل می‌کنند. برای شروع فروش اثار دیجیتال در بازار SuperRare یا Nifty Gateway، سازنده NFT باید یک فرم درخواست application form)) پر کند که معیارهای گزینشی آن سختگیرانه است و سپس باید مدت زیادی صبر کنند تا کارشناسان پلتفرم اثر آنها و رزومه آنها را بررسی و تائید کنند.

یک کیف پول راه‌اندازی کنید و مقداری ارز دیجیتال داشته باشید

کیف پول ارز دیجیتال یکی از عناصر حیاتی هر سیستم بلاکچینی است. طبق اصول اولیه بلاک چین، کاربران برای دسترسی به پلتفرم‌های مختلف، امضای تراکنش‌ها و مدیریت دارایی‌های خود به کیف پول (والت) نیاز دارند. از این رو، بازارهای NFT نیاز به ذخیره داده‌های حساب کاربری user account data)) را برطرف کرده و پلتفرم را ایمن‌تر می‌کنند.

چندین اپلیکیشن کیف پول ارز دیجیتال برای خرید و ذخیره ارزهای دیجیتال در گوشی‌های هوشمند وجود دارد. بسیاری از آنها به طور خاص برای تازه‌واردهای بلاک چین طراحی شده‌اند و آنها را در مورد کارمزد تراکنش، امنیت و حریم خصوصی راهنمایی می‌کنند.

کیف پول‌های کریپتو و افزونه‌های مرورگر زیادی برای دسترسی به اپ‌های مبتنی بر بلاک چین وجود دارد که می‌توانند این کار را انجام دهند. برخی از آنها با تولید یک عبارت سید (Seed Phrase) دوازده کلمه‌ای، امنیت بیشتری فراتر از یک آدرس ایمیل ساده و رمز عبور فراهم می‌کنند. قبل از راه‌اندازی کیف پول، مهم‌ترین چیز این است که مطمئن شوید که با ارز دیجیتال مورد استفاده در پلتفرمی که قصد استفاده از آن را دارید سازگاری دارد.

کاربران هنگامی که به دنبال ضرب توکن در بلاکچین هستند، ملزم به پرداخت کارمزد گس (گس فی) هستند. کارمزد گس به هزینه‌ای اطلاق می‌شود که کاربر برای جبران انرژی محاسباتی مصرف شده برای پردازش و اعتبارسنجی تراکنش‌ها در بلاکچین انجام می‌دهد. گس لیمیت (Gas Limit) حداکثر مقدار گسی است که کاربر مایل است برای یک تراکنش خاص پرداخت کند.

هزینه‌های گس بسته به سطح تقاضا برای انجام تراکنش در شبکه به طور قابل توجهی در نوسان است. ضرب NFT می‌تواند رایگان باشد. با این حال، بسته به بازار انتخابی، این فرآیند ممکن است بین 10 تا 100 دلار هزینه داشته باشد. کارمزد گس در آخر هفته‌ها که افراد کمتری در حال انجام تراکنش هستند به طور قابل توجهی ارزان‌تر است که این به علاقه‌مندان NFT کمک می‌کند تا هنگام ساخت ان اف تیِ چندین آیتم، هزینه‌های خود را کاهش دهند.

ضرب کردن چند آیتم با دوبار ضرب کردن double minting)) یک آیتم متفاوت است. کاربران برای اینکه یک آیتم دیجیتالی را که قبلاً در یک بازار NFT ضرب شده، در یک پلتفرم دیگر برای بار دوم ضرب کنند و دوباره آن را به عنوان یک NFT جدید بفروشند محدودیتی ندارند. اما آنها باید لطمه‌ای که این کار به اعتبار آن‌ها وارد می‌کند و همچنین کاهش ارزش NFT و هر آیتم دیجیتالی که کاربر بعداً ممکن است بخواهد به فروش برساند را در نظر بگیرند. بنابراین، باید با وارد کردن یک کد نامرئی invisible code)) در فایل مورد نظر، به گونه‌ای که کسی متوجه آن نشود، از دوبار ضرب شدن NFT خود جلوگیری کنید.

سپس، کاربران می‌توانند برای دسترسی به رسید فروش‌های NFT خود، اپلیکیشن والت ارز دیجیتال را هم در گوشی‌های هوشمند و هم در رایانه‌های شخصی خود دانلود کنند، زیرا آنها باید راهی برای دریافت رمزارز و تبدیل آن به پول فیات را هر زمان که بخواهند داشته باشند.

دو راه اصلی برای تبدیل ارز دیجیتال به پول نقد و در نهایت انتقال آن به حساب بانکی وجود دارد. ابتدا، می‌توانید از شرکت‌های طرف سوم مانند صرافی‌های کریپتو، دستگاه‌های خودپرداز و کارت‌های اعتباری استفاده کنید. گزینه دوم استفاده از یک پلتفرم همتا به همتا (P2P) است. هر دو روش ساده و ایمن هستند. با این حال، استفاده از تراکنش‌های همتا به همتا راهی سریع‌تر و غیر قابل شناسایی برای مبادله ارز دیجیتال شما با پول نقد با یک نرخ از پیش تعیین‌شده است.

دستورالعمل‌های پلتفرم NFT را دنبال کنید

هر بازار NFT دستورالعمل‌های خاصی دارد که سازندگان باید برای ساخت یک توکن NFT دنبال کنند.

اولاً، پلتفرم معمولاً از کاربران می‌خواهد فایلی را که می‌خواهند به NFT تبدیل کنند، با یک عنوان (Title) و یک توضیح کوتاه short description)) آپلود کنند. در حالت ایدئال، کاربران پلتفرم NFT باید مدت زمانی را صرف پر کردن جزئیات توکن‌های NFT خود به منظور جذب کلکسیونرها و به حداکثر رساندن شانس فروش آثار خود کنند. پس از آپلود آیتم دیجیتال، آنها باید انتخاب کنند که میخواهند یک توکن واحد single token)) ضرب کنند یا یک کلکسیون ((collection.

در مرحله دوم، دو گزینه برای فروش NFT وجود دارد: قیمت ثابت یا مزایده. در فروش با قیمت ثابت کاربران یک قیمت را از قبل مشخص می‌کنند. این روش بسیار شفاف و سرراست است. مزایده یکی دیگر از راه‌های هیجان انگیز برای فروش کلکسیون‌های NFT است.

معمولاً دو نوع مزایده در بازارهای مختلف NFT وجود دارد. نوع اول مزایده انگلیسی است که در ان قیمت رو به افزایش می‌رود و بالاترین پیشنهاد در پایان برنده می‌شود. همچنین یک نوع مزایده انگلیسی به نام مزایده زمانی وجود دارد که می‌توان در یک بازه زمانی تعریف شده پیشنهاد خرید داد و در پایان دوره، خریداری که بالاترین پیشنهاد را ارائه کرده است برنده می‌شود و NFT را خریداری می‌کند. نوع دوم مزایده هلندی است که به آن مزایده کاهشی نیز می‌گویند که در آن قیمت کاهش می‌یابد تا زمانی که شخصی NFT را خریداری کند.

 

روش‌های فروش NFT

 

بسته به بازاری که کاربر انتخاب می‌کند، او باید یک قیمت اولیه برای NFT خود تعیین کنند. برخی از بازارها همچنین از کاربر درخواست می‌کنند که یک درصد حق امتیاز (royalty percentage) تعیین کند، که مبلغی است که کاربر زمانی که کلکسیونرها NFT آن‌ها را می‌فروشند، دریافت خواهد کرد. درصدی که تعیین می‌کنید باید متعادل باشد، زیرا تعیین یک درصد بالا به ازای هر فروش پول بیشتری برای شما به ارمغان می‌آورد، اما همچنین افراد را از فروش مجدد اثر شما باز می‌دارد، زیرا احتمال کمتری دارد که خودشان از آن سود ببرند.

همچنین، گزینه‌ای برای اضافه کردن خصوصیات فایل مانند وضوح (resolution) و سایز size)) بهینه وجود خواهد داشت. در نهایت پلتفرم توکن را تائید می‌کند و در صورت تائید، NFTآماده فروش است.

 

تبلیغ NFT ها

پس از طی کردن تمام مراحل ذکر شده، کاربران می‌توانند انتخاب کنند که NFT تازه تولید شده خود را تبلیغ کنند یا خیر. تبلیغ یک NFT به مشخصات NFT کاربر بستگی دارد. با این حال، یک سری اصول اولیه وجود دارد که سازندگان باید به آنها توجه کنند، مانند شناخت بازار یا تدوین یک استراتژی تبلیغاتی مؤثر.

یکی از کارآمدترین تکنیک‌های تبلیغاتی، روابط عمومی است، به این صورت که با به اشتراک گذاشتن اطلاعاتی در مورد خودتان و کلکسیون NFT می‌توانید اعتبار خود را در بین اهالی این حوزه بالا ببرید.

همچنین، می‌توان NFT ها را با تبلیغات آنلاین، از جمله در یک سری نشریات خاص، حضور در پادکست‌های کریپتو و همچنین تبلیغات شبکه‌های اجتماعی، ترویج کرد.

اگر به دنبال بزرگ‌ترین کلکسیونرها هستید، استفاده از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند بسیار مفید باشد زیرا کاربران می‌توانند لینک‌ NFT خود را در شبکه‌های اجتماعی خود و بازار NFT به اشتراک بگذارند. توییتر، تلگرام و دیسکورد کانال‌های ارتباطی خوبی را برای کامیونیتی کریپتو فراهم کرده‌اند و کاربران می‌توانند برای تبلیغ NFT‌های خود، ایجاد شهرت و افزایش آگاهی عمومی، در آنها فعالیت کنند. آنها می‌توانند در این شبکه‌ها با برخی از اینفلوئنسرها، هنرمندان یا روزنامه نگاران معروف همکاری کنند.

و اما برای سازندگان NFT، رشد یک کامیونیتی وفادار می‌تواند برای آن‌ها حیاتی باشد، زیرا این افراد به طور دائم از آنها حمایت می‌کنند، اخبار آنها را منتشر می‌کنند، روی آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند و با میل قلبی محصولات NFT آنها را خریداری می‌کنند.

 

منبع: cointelegraph