رقیب جدی «تسلا»: نودل‌سازی که ماشین‌ِ برقی‌ساز می‌شود!
تحریریه‌ی گذارنیوز:
«فام نه هونگ» (امیدوارم اسم‌شو درست نوشته باشم!) توی روسیه درس خوند و در سال ۱۹۹۳ کارخونهای توی اوکراین افتتاح کرد که نودل فوری تولید می‌کرد. این کارخونه، ثروتی هنگفت رو به جیبش فرستاد و اونو ثروتمندترین مرد ویتنام کرد. امروز این مرد تصمیم گرفته وارد صنعت خودروی برقی بشه و با شرکتی به نام «وین‌فست» بازار خودروی برقی امریکا رو قبضه کنه. «وین‌فست» یه برند خودروسازیه که قصد داره بازار امریکا و بقیه جهان رو در دست بگیره؛ یه برند که شوخی نداره و با جدیت تمام درحال پیش‌روی‌یه.
این شرکت بخشی از مجموعه‌ی «وین‌گروپ» محسوب می‌شه. وین‌گروپ بزرگ‌ترین شرکت ویتنامی‌یه که ۳۵ میلیارد دلار ارزش داره و از سه کمپانی تجاری تشکیل می‌شه. که ۲.۲ درصد تولید ناخالص داخلی این کشور رو تامین می‌کنه و توی حوزههای مختلفی کار کرده.
کمپانی وین‌گروپ،ِ سال‌های زیادی توی حوزههای مختلفی نفوذ داشته و عین «شاه میداس»، دست به هر چی که زده، طلا شده. این موضوع؛ بهش اعتمادبه‌نفس زیادی داده که باعث شده به خودش بگه: «ما هر جا می‌ریم برنده بیرون می‌یایم. پس چرا وارد بازی خودروهای برقی نشیم؟!
چرا وین‌فست می‌تونه رقیب تسلا بشه؟
برای جواب این سوال بهتره برگردیم و با آقای «فام نه هونگِ» مایه‌دار بیش‌تر آشنا شیم. همون‌طور که قبلا گفتم؛ اون ثروتِ اصلیِ خودش رو از کارخانه‌ای که توی اوکراین داشت به دست آورد. کارخونهای به اسمِ «تکنو کام» که کارش تولید «نودل» و «پوره‌ی سیب‌زمینی» بود.
هونگ در سال ۲۰۰۱ چندتا کسب‌وکار دیگه هم راه انداخت که هسته‌ی اصلی وین‌گروپ رو تشکیل دادن. از جمله: شرکت‌های تکنولوژی، هتل، اقامتگاه تفریحی، زمین گلف، پاساژ خرید، املاک و آپارتمان، مجموعه‌های تجاری تفریحی و حتی دانشگاه و مدرسه. این شرکت حتی وارد بازار تلفن‌های هوشمند هم شد و اولین برند ویتنامی گوشی همراه به نام «وی‌اسمارت» رو تاسیس کرد.
در سال ۲۰۱۰ کارخونه‌ی غذا به شرکت «نستله» فروخته شد و شرکت تصمیم گرفت بازار ماشین رو امتحان کنه. آقای هونگ هم مثل بیش‌تر آدم‌های پولدار دوست داشت ماشین خودش رو بسازه و البته اقتصاد کشورش رو هم بالا بکشه. ایشون معتقده: «برام مهم نیست چقدر پول درمی‌یارم. من فقط می‌خوام چیزهایی رو بسازم تا باهاش دنیا رو زیباتر کنم.» (خودمونیم!… ایلان ماسک جمله‌های جذاب‌تری می‌گه!)
وین‌فست چه امتیازاتی داره؟
۱. به نسبت بقیه‌ی خودروسازانِ غیرامریکایی، سرمایه خوبی داره:
«وین‌فست» تنها شرکتی نیست که سعی کرده خودشو وارد بازار خودروهای برقی کنه اما فرق زیادی با بقیه‌ی اونا داره: خیلی از اون شرکت‌ها، سرمایه‌ی کافی ندارن و بنابراین خیلی زود بازنده‌ی این بازی می‌شن. چون ورود به بازار تولید خودروهای برقی، کار هر کسی نیست و بودجه‌ی زیاد می‌خواد. اما پشت «وین‌فست» به ثروتمندترین مرد ویتنام گرمه و زیر پروبال «وین‌گروپ» قرار گرفته که سرمایه‌ای میلیاردی داره.
۲. مدل کسب‌وکارش هوشمندانه‌س:
مدل کسب‌وکار این شرکت خیلی ساده‌س. اون می‌خواد ماشین‌هاش رو بفروشه و بعد به‌طور جداگانه باطری‌هاش رو اجاره بده. این استراتژی چندان جدید نیست. یه شرکت چینی به اسم «نیو» همین طرح رو توی چین پیاده کرده. اما فرق «وین‌فست» اینه که داره این طرح رو توی امریکا اجرا می‌کنه و این کار توی ایالات متحده تابه‌حال انجام نشده.«وین‌فست» برای اجاره‌ی باطری‌هاش دو نوع عضویت طراحی کرده: طرح اول اینه که ۵۰۰ کیلومتر در ماه باطری شارژ بشه و در صورت نیاز بیش‌تر، هزینه‌ی اضافه گرفته بشه ]این طرح ارزون‌تره]. طرح دوم هم شارژ بی‌نهایته که قطعاً باید گرون‌تر باشه.
۳. از تسلا ارزون‌تره:
حالا بیاین دودوتا چهارتا کنیم و ببینیم برای یه امریکایی، «تسلا» ارزون‌تر تموم می‌شه یا «وین‌فست»:
مدل VF8 وین‌فست، ۴۰ هزار و ۷۰۰ دلار قیمت داره. مدل VF9 وین‌فست ۵۵ هزار و ۵۰۰ دلار قیمت داره که هزینه‌ی ماهانه‌ی شارژ باطری‌ش هم داخل همین قیمت منظور شده.
کوچیک‌ترین مدلِ SUV کمپانی تسلا، به نام مدل Y از ۵۹ هزار و ۹۹۰ دلار شروع می‌شه و مدل X اون هم ۱۲۰ هزار و ۹۹۰ دلار قیمت داره. که این تفاوت قیمت، می‌تونه به نفع «وین‌فست» تموم بشه.
۴. اعتماد خریداران امریکایی رو جلب می‌کنه:
رییس و مدیرعامل «وین‌فست» در امریکا می‌گه: «بازار امریکا پتانسیل عظیمی داره. فقط کافی‌یه ماشین‌هایی که الان توی خیابون هستن رو بشمریم.» حق با مدیرعامل وین‌فسته. بازار امریکا، بازاری همیشه تشنه‌س و همیشه از محصولات جدید استقبال کرده.
اما باید یه چیز مهم درنظر گرفته بشه: درسته که «وین‌فست» و سایر رقباش از «تسلا» ارزون‌تر هستن اما خریداران امریکایی، آدمایی نیستن که ۴۰ تا ۶۰ هزار دلار پول بدن و از یه شرکت گمنام خارجی ماشین برقی بخرن. حتی اگه بخوان هم، تولیدکنندگان امریکایی، عین شیر از قلمرو خودشون محافظت می‌کنن!
برای مثال؛ ژاپن توی دهه پنجاه وارد امریکا شد، جنگید و تونست زنده بمونه اما بیست سال طول کشید تا پذیرفته بشه و جا بیفته. کافی‌یه فقط فیلم «گرن تورینو»ی «کلینت ایستوود» یادمون بیاد که چه‌طور به‌خاطر احساسات ملی‌گرایانه، از ماشین‌های ژاپنی بدش می‌یومد!
عامل بعدی‌یی که باعث می‌شه یه امریکایی جرأت نکنه سمت کمپانی ماشین خارجی بره اینه که: ممکنه اون کمپانی نتونه توی بازار بمونه و جمع کنه بره. و این مساوی‌یه با قطع‌شدن خدمات پس از فروش و حتی پیدا کردن قطعات. «وین‌فست» برای حل این مشکل، خدمات کرایه و شارژ باطری رو راه انداخته تا مشتر‌ی‌ها رو دور خودش نگه داره و خودشو یک سر و گردن بالاتر از رقیباش نگه‌داره.
اگه مشتری توی عضویت باقی بمونه، تا هر وقت لازم بود و تا آخر عمر ماشین، باطری تعویض یا تعمیر می‌شه. فقط کافی‌یه وارد «اپ وین‌فست» بشه و درخواست‌شو اون‌جا رزرو کنه تا «وین‌فست» بیاد و مشکل رو حل کنه. با این طرح؛ «وین‌فست» می‌تونه پاشنه‌ی آشیل خودش رو درمان کنه!
حالا دیگه «وین‌فست» این شانس رو داره که به چشم خریدار امریکایی بیاد. چون هم ارزون‌تره و هم با وجود خارجی بودنش، به مشتری اطمینان می‌ده که شرکت سازنده، تا آخرِ کار، به تعهداتش پایبنده. درسته که کمپانی «تسلا» هم خدمات پس‌از‌فروشِ مخصوص‌به‌خودش رو ارائه می‌ده؛ ولی به‌خاطر بیش‌از حد بزرگ بودنش، فرصت نمی‌کنه مثل یه شرکت کوچیک به مشتری خدمات بده.
۵. تیم تولید حرفه‌ای داره:
باهمه‌ی این‌ها «وین‌فست» هنوز برگ برنده‌های دیگه‌ای هم داره. اون در ساخت ماشین‌های خودش، از تیم باتجربه‌ای کمک گرفته که سال‌ها توی کمپانی‌های بزرگی مثل «فورد» کار کردن و از مهندسی و بازار ماشین اطلاعات خوبی دارن.
در کنار اون؛ از تامین‌کننده‌های بزرگی هم بهره برده. مثلاً برای باطری از کمپانی «ال‌جی»، برای رانندگی خودکار از کمپانی آلمانی «زد اف» و برای طراحی ماشین از کمپانی ایتالیایی «پنین‌فرینا» کمک گرفته و باعث شده از بقیه‌ی خودروسازهای غیرامریکایی جلو بزنه.
۶. حمایت دولتِ امریکا رو داره:
«وین‌فست» تنها خودروساز برقی‌یی‌یه که مورد حمایت سیاستمدارهای امریکایی از جمله «بایدن» قرار گرفته. درست بعد از روزی که «وین‌فست» کارخونه‌ی خودشو در ایالتِ کارولینا افتتاح کرد، بایدن توییت کرد: « امروز وین‌فست اعلام کرد که در کارولینای شمالی، کارخونه‌ی تولید ماشین برقی و باتریِ برقی احداث کرده و با ۴ میلیارد دلار قراره ۷۰۰۰ شغل ایجاد کنه. این بهترین نمونه‌ی استراتژی اقتصادی از نظر منه».
.
به نظر شما، آینده متعلق به کدوم‌شونه؟!… «تسلا» یا «وین‌فست»؟
باید نشست و تماشا کرد.